Enerzijds als gevolg van de wensen van de markt en de klanten, anderzijds als gevolg van de overheidsmaatregelen die zorgen voor efficiëntere bedrijfsvoering en reductie van bedrijfslasten. Wat is nou een ideaal duurzaam verdienmodel voor corporaties? Een lastige vraag waar menig bestuurder, bedrijfskundige maar ook consultant of zelfs hoogleraar zich in deze tijd het hoofd over breekt.
Duidelijk is wel dat corporaties zich steeds meer terugtrekken naar hun kernactiviteiten, met focus op goed beheer en onderhoud van de bestaande woningvoorraad en beperkte nieuwbouw. Daarbij richten ze zich vooral op betaalbaarheid van huurwoningen voor hun klanten en blijven ze actief in het verduurzamen (lees ‘energiezuiniger maken’) van hun woningen. Dat alles met steeds minder mensen (en verdwijnende kennis). Ze krijgen een regisserende rol en zullen meer aan de uitvoerende partijen gaan overlaten. Tegelijkertijd is een strak en scherpe portefeuillevisie nodig, een goed inzicht in de lokale woningmarkt en het vermogen om in scenario’s en waardesturing van het vastgoed te denken.
Wat zien we dan? Een grote mate van flexibilisering en outsourcing. Gerichte inkoop en inhuur van kennis en capaciteit. Ketens van denken, doen, advies en uitvoering. Dat betekent ook anders samenwerken, de gedrags- en houdingskant verbinden met processen. En wat doet de consultant? Hij levert de proceskwaliteit, door open en samen te ontwikkelen en daarmee een duurzaam proces te realiseren. Het proces van aansturing is een logistiek proces, met nieuwe ontwikkelingen rondom arbeidsbesparende productie.
Het gaat om de beschikbaarheid van kwaliteit en techniek op het juiste moment tegen de juiste prijs en randvoorwaarden. Veel meer mensgericht.
Proceskwaliteit zal een nieuw product worden bij de ontwikkeling van corporaties in de komende jaren tot duurzame, efficiënte en maatschappelijk verantwoorde organisaties!
