Maar deze woonvorm wordt sinds 2013 niet meer door de overheid vergoed en dus is het niet (meer) mogelijk. De overheid verlangt van ons dat we langer thuis blijven wonen en zelfstandig zijn. De praktijk en wens van ouderen lijkt echter anders.
Ouderen hebben behoefte aan zorg, veiligheid, contact en activiteit. Logisch, na je pak ‘m beet 70e levensjaar wordt het leven moeizamer, komen sommige partners alleen te staan en is afleiding en aanspraak hard nodig om niet snel af te takelen. De kans op ongelukjes, valpartijen ed neemt toe. De wereld verdwijnt achter de voordeur en ouderen zijn niet gewoon de hele dag achter de pc te zitten met Skype en Facebook of te gamen op hun smartphone.
Men wil wat reuring, afleiding, sociale contacten en een alarmmelding als er onverhoopt iets gebeurt. Laatst zag ik een mooie combi van een kinderdagverblijf en ouderenwoningen. Opvang en afleiding in een prima constructie. Een verzorgingshuis biedt al deze elementen en men voelt er zich op zijn gemak tussen leeftijd en cultuurgenoten.
Financiering van verzorgingstehuizen is afgeschaft, maar de behoefte er aan bij een grote groep ouderen (20 à 25%) is zeker niet weg. En met ruim 4,7 miljoen 65-plussers in 2040 is dat een forse en groeiende groep. Een groot deel daarvan heeft een eigen woning, en een fors deel huurt bij woningcorporaties. Die zijn niet voldoende toegerust op die sociale taken van alarm, afleiding en contacten. Ze kunnen wel voor een veilige(re) woning zorgen.
Is er een oplossing?
Ja en nee, verzorgingshuizen worden afgebouwd, gesloopt of herbestemd. Nieuwbouw blijft uit, behalve wat residentiële wooncomplexen. Maar dan is de huur te hoog voor de gemiddelde oudere. Alternatieve oplossingen moeten (nog) ontwikkeld worden.
Maar er zijn kansen. Door de toenemende connectiviteit en domotica is contact en alarmering gemakkelijker geworden. We kunnen woningen bouwen of transformeren in community, zodat ouderen elkaar makkelijker treffen, opzoeken en kunnen ondersteunen. De oudere van de toekomst is vitaler, fitter en van een generatie die bereid is elkaar te helpen. De 24-uurs connectiviteit van hun kinderen en kleinkinderen maakt contact en toezicht eenvoudiger.
Het enige wat verandert is de woonvorm, niet meer het klassieke verzorgingstehuis met (vaak) kleine kamertjes en veel drempels en dus slechte toegankelijkheid, maar moderne wooncomplexen in hofjes of winkelcentra, nabij (zorg)voorzieningen en met zicht op reuring en activiteit. Met stadstuinen en kleinschalige stadslandbouw, parkjes en goed openbaar vervoer. En 24-uurs verbinding met familie, zorg en andere ouderen via de digitale snelweg.
Voor corporaties, verhuurders, beleggers, zorgpartijen en ontwikkelaars liggen hier kansen, zowel in de nieuwbouw als in de bestaande woningvoorraad…Een interessante prikkel naar de markt om innovatieve vormen van wonen en zorg te ontwikkelen die wel passen en betaalbaar zijn: Het ‘verzorgingstehuis’ in 2040 is modern, bereikbaar, veilig, duurzaam, betaalbaar en de ultieme wens van veel ouderen.
